1. Pokrycie całkowite (angobaż).
Jednostronne lub dwustronne zdobienie naczynia jednolitą barwnie polewą. Można wykonywać tego typu zdobienie na zewnątrz oraz wewnątrz naczynia. Jest to najprostsza i najszybsza metoda zdobienia ceramiki.
2. Sgrafitto.
Najtrudniejsza w wykonaniu technika zdobnicza. Polega na wykonaniu rysunku na kalce, naniesiony na nią rysunek nakłuwa się igłą. Rysunek ten przykłada się do wysuszonej powierzchni pokrytej angobą. Rysunek ten przypudrowuje się (np. zmieloną kredą) za pomocą tamponika. Tak tworzy się kreskowany kontur właściwego rysunku. Wykonywany on jest techniką grawerską za pomocą igłami i lancetami.
3. Rezerważ.
Na surową powierzchnię nakłada się stopionym tłuszczem lub woskiem wzór, po czym nakłada się polewą angobową. Polewa nie wiąże się ze skorupą w miejscach pokrytych wcześniej tłuszczem/woskiem. Technika ta wykorzystywana jest głównie w podszkliwnym zdobieniu fajansu lub naszkliwnym zdobienia porcelany.
4. Pastelaż.
Malowanie ornamentu za pomocą rożka, w którego ostrym końcu znajduje się otwór. Techniką tą można zdobić również elementy wypukłe. Stosuje się wówczas angobę zagęszczoną, tzw. tłusty angobaż.
5. Moletaż.
Zapełnianie masą angobową rysunków wgłębnych, rytych w surowej powierzchni. Angoba wykorzystywana w tej technice może być tej samej lub odmiennej barwy od angoby pokrywającej powierzchnię naczynia.
6. Barbotin.
Pokrywanie powierzchni różnokolorowymi angobami za pomocą pędzla.
7. Estampaż.
Ornamentacja wypukła, barwna, nanoszona za pomocą specjalnych stempli metalowych lub ceramicznych jako oddzielne fragmenty.
8. Pâte-sur-pâte.
Nanoszenie na surowe naczynie z białej masy reliefów z masy lekko przeźroczystej lub innej barwy. Tworzy się z tej masy miniaturowe płaskorzeźby.
Źródło:
E. Różewicz, Technika zdobienia ceramicznego, Warszawa, 1958, s. 248-261.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz